Ба гузориши хабаргузории Абна, Масъуд Пезешкиён имрӯз (шанбе) дар ҳамоиши «Эҷодкорӣ ва навоварӣ дар муҳандисии дифои муқаддас», ки дар Донишгоҳи Теҳрон баргузор шуд, ҳангоми гиромидошти ёди шаҳидони бузурги Инқилоби Исломӣ ва ҳамчунин солрӯзи фатҳи Хуррамшаҳр, бо ёдоварии хотираҳое аз даврони ҷавонии худ, ба зарурати бозгашт ба рӯҳияи фидокорӣ ва бовармандии он рӯзҳо таъкид кард ва гуфт: "Ҳамеша бовар доштаам ва борҳо такрор кардаам, ки бо ин ҳама илм, имконот ва фурсатҳое, ки дар ихтиёр дорем, агар ирода кунем, ғайримумкин аст, ки натавонем мушкилоти кишварро ҳал кунем. Он замон, ки ҷавон будем, на илми зиёд доштем, на пул дар ихтиёрамон буд ва на пуштибонии густурда; аммо дӯстоне буданд, ки бо эҷодкорӣ корҳое анҷом доданд, ки дар тасаввури бисёриҳо намегунҷид."
Раисҷумҳур бо баёни ин ки имрӯз кишвар бо мураккабиҳо ва чолишҳои бештаре нисбат ба даврони дифои муқаддас рӯбарӯ аст, изҳор дошт: "Яқинан имрӯз мо аз мавқеи қавитар ва имконоти хеле бештаре бархурдорем, ва агар натавонем бо ин мавқеъ ва имконот бар мушкилот пирӯз шавем, фардо чӣ гуна ба шаҳидоне, ки бо ихлос ҷони худро тақдим карданд, посух хоҳем дод?"
Пезешкиён бо ишора ба баъзе нокомиҳо, аз ҷумла нобаробариҳо, афзуд: "Ман бовар дорам, агар боваре дохилӣ вуҷуд дошта бошад ва илм дар хидмати он бовар қарор гирад, ғайримумкин аст, ки натавонем мушкилотро ҳал кунем. Ҳеҷ мушкиле вуҷуд надорад, ки натавонем бар он ғолиб оем, ба шарте ки муҳаббат ба мардум, ба ин хок ва ба ин сарзамин дар вуҷуди мо зинда бошад."
Раисҷумҳур бо ишора ба ин ки имрӯз баъзеҳо барои мақом ва мансаб муомила мекунанд, дар ҳоле ки дар даврони дифои муқаддас муомилаҳо бо муҳаббат, имон, бовар ва барои мардум буд ва дар майдони амал зоҳир мешуд, таъкид кард: "Дар дифои муқаддас, Ироқ бо тамоми пуштибониҳои ҷаҳонӣ ба майдон омада буд, то моро аз по дарорад, аммо натавонист; чаро ки пушти ин кишвар ҷавононе истода буданд, ки бо тамоми вуҷуд, бо ихлос барои дифоъ аз хоки худ талош мекарданд."
Пезешкиён бо ишора ба омодагии сарпарасти Донишгоҳи Теҳрон барои ба майдон овардани тавоноии донишгоҳ барои кӯмак ба давлат, таъкид кард: "Ин гӯй ва ин майдон, мо метавонем, ба шарте ки аз утоқҳо берун оем ва на фақат бо таҳқиқ ва пажӯҳиш, балки дар майдони амал ҳозир шавем."
Раисҷумҳур бо баёни ин ки имрӯз роҳкорҳои рӯшане барои рафъи мушкилоти кишвар вуҷуд дорад, ба шарте ки бо мардум дар тамос бошем, дарди онҳоро бифаҳмем ва барои ҳалли он ба майдон биёем, изҳор дошт: "Онҳое, ки илм доранд ва дили худро ба мардум бахшидаанд, метавонанд ин кишварро аз буҳронҳо убур диҳанд. Мо омодаем, ки донишгоҳ ба майдон ояд ва барои ҳамкорӣ бо шумо омодаем."
Пезешкиён бо таъкид бар аҳамияти нақши ҷавонон дар пешрафти кишвар гуфт: "Имрӯз, агар шумо ҷавонон барои ин кишвар ба майдон биёед, тамоми мушкилоте, ки барои мо эҷод кардаанд, ҳалшаванда аст, ва умедворам бо он муҳаббат ва боваре, ки дар шумо ҳаст, тавонем ин масирро тай кунем."
Раисҷумҳур дар поён, ҳангоми ташаккур аз баргузоркунандагони ҳамоиш, бо баёни ин ки рафтори имрӯзи мо бо сираи шаҳидон фосила дорад ва ин фосила бояд кам шавад, таъкид кард: "Зинда нигоҳ доштани ёди шаҳидон арзишманд аст, аммо муҳимтар он аст, ки роҳи онҳоро идома диҳем ва муҳимтар аз ёдоварӣ, ин аст, ки мардуми ин сарзаминро аз фақр, беадолатӣ ва нобаробариҳои мавҷуд наҷот диҳем. Мо бо кӯмаки шумо метавонем, ва агар илм ва огоҳӣ бо дард ва муҳаббат ҳамроҳ шавад, ҳеҷ ғайримумкине дар баробари он тоби муқовимат надорад. Бояд ғайримумкинҳоро мумкин кунем; ва ин кор, иҷрошаванда аст."
Дар ин маросим бо ҳузури доктор Пезешкиён аз китоби Динамикаи Беҳрӯз, ки қиссаи зиндагии шаҳид Беҳрӯз Пуршарифи, яке аз муҳандисони даврони дифои муқаддасро бозгӯ мекунад, рӯнамоӣ шуд.
Your Comment